సికిద్రాబాద్ నుండి ఖమ్మం ట్రైన్ లో వస్తున్నా. నాముందు ఓ కుర్రాడు ఖాళీ గంపతో కొంచెం అలసటతో కనిపించాడు..
“నేను... *ఏరా తమ్ముడూ!!* సమోసాలు మెుత్తం అమ్మేసావా....”??
“అవును సార్!”
“పాపం రోజంతా కష్టపడుతున్నావ్?
“అవును సార్!!
ఏంచేస్తాం.. పొట్ట కూటి కోసం తప్పదు కదా!!”
ఒక సమోసా అమ్మితే ఎంత వస్తుంది...రా..???
“రూపాయి వస్తుంది సార్!!”
“రోజుకు ఎన్ని సమోసాలు అమ్ముతావు??”
“మంచి గిరాకీ ఉన్నప్పుడు దాదాపు *3,000 – 3,500* అమ్ముతాను.. ఇగ తక్కువలో తక్కువ 2000 సమోసాలు ఒక రోజుకు...గ్యారెంటిగ అమ్మే పోతా ఇంటికి
నా మెదడు ఒక్కసారిగా లెక్కలు వేయడం మొదలెట్టింది… రోజుకు 2,000 సమోసాలంటే వీడికి 2000రూ.. *నెలకు ₹ 60,000/- రూ. ఓరి దేవుడో.. నా నెల జీతం 15,000రూ మాత్రమే..* వీడు నాకంటే బెటర్ గా ఉన్నాడనుకున్నా…
“తమ్ముడు మీరే తయారు చేస్తారా వీటిని”
“లేదన్నా మా యజమాని తయారుచేస్తారు...!!
“ఇవి కాకుండా ఏం చేస్తావు!!”
“వేరే రియల్ ఎస్టేట్ బిజినెస్ చేస్తా అన్నా..ఇంక సీజనల్ బిజినెస్ లు చేస్తా .... పోయిన సంవత్సరం ఎకరం పొలం కొన్నాను… నా అక్క పెళ్ళి చేసాను… ”
ఆ పొలం విలువ ఇప్పుడు పది లక్షలుంటది…????????
నాకు మాటలు లేవు.. ఏదో అనుకుంటాం కానీ వీడి సంపాదన ముందు మనమెంత.. అనుకుని
తమ్ముడు!! ఏం చదువుకున్నావు..
మూడో తరగతి…
ఏం నీకు చదవాలని లేదా!!!
*సార్ నా వ్యాపారం నా పిల్లలకు ఇవ్వొచ్చు.. కానీ నీ ఉద్యోగం నీ పిల్లలకు ఇవ్వలేవు కదా!!*
ఇదే మా అయ్య నాకు నేర్పిన నీతి… నాకు డబ్బు ఎలా సంపాదించాలో అర్థం అయ్యింది… ఇంక నాకు చదువెందుకు...??
అబ్బా ఎంత గొప్పనీతి సూత్రం!!!
అన్నా నా స్టేషన్ వచ్చింది నే పోతున్నా!!!
ఇప్పుడు చెప్పండి…. చదువుకుని ఉద్యోగాలు చేస్తున్న వారంతా గొప్పోళ్ళూ కారు….
చదువులేని వారు అనామకులూ కాదు…
మన ప్రతిభ ఎక్కడ ఉందో గుర్తెరిగి దానిని ఒక రీతిలో మలచు కుంటే…
రేపు మనదే…!!
దీనినే డిగ్నిటీ ఆఫ్ లేబర్ అంటారు...
